Op 22 juni gingen we dan echt op de betonnen buitenbaan fietsen. Na wat gezonde spanning begon het na een paar rondjes te wennen. Omdat dit een langere baan is dan gewoonlijk (de meeste banen zijn 250 meter) was de aanloop van een wedstrijd over 200 meter ook anders. Dit moesten we eventjes onder de knie krijgen in een dag (voor zo ver het kon) want op de volgende dag stond de eerste wedstrijd gepland. Dit was de sprint. We moesten eerst een 200 meter tijdrit fietsen waarbij ik een tijd van 10,927 noteerde. Dit was beter dan verwacht maar helaas niet snel genoeg om verder te gaan in het toernooi.
Op 24 juni stond voor mij de teamsprint gepland. De teamsprint is een onderdeel van het baanwielrennen. Dit is een tijdrit van 3 ronden waarbij 3 renners uit een team een ronde op kop fietsen om een zo snel mogelijke tijd neer te zetten. Omdat ik niet zo vaak een teamsprint had gereden was het heel erg wennen. Desondanks heb ik hier veel van geleerd en neem ik deze ervaring mee naar een volgende teamsprint.
Nu eerst de operatie ondergaan en daarna snel revalideren.