Van 9 tot 14 juli stond het EK U23 op de kalender en dit jaar was het voor mij extra speciaal: het was mijn allereerste deelname aan een Europees kampioenschap. De spanning, de sfeer, en de kans om mezelf te meten met de beste renners van mijn leeftijd, maakten dit een week om nooit te vergeten. Terwijl ik al gekwalificeerd was voor de teamsprint, moesten de individuele onderdelen nog bepaald worden. De weg naar het EK was uitdagend, vol onverwachte wendingen en persoonlijke overwinningen.
De kwalificatie bestond uit twee onderdelen: de 200 meter en de 500 meter tijdrit. De twee snelste renners op de 200 meter mochten deelnemen aan de sprint, en de twee snelste op de 500 meter kregen een plek in de keirin. Simpel, maar keihard.
Het eerste onderdeel was de 200 meter. Met een tijd van 10,36 seconden zette ik een nieuw persoonlijk record neer! Een fantastisch moment dat ik niet snel zal vergeten. Toch kwam ik net tekort om me te kwalificeren voor de sprint, omdat twee andere jongens nét iets sneller waren. Hoewel ik net tekortkwam om me te kwalificeren voor de sprint, was ik toch vooral trots op mijn prestatie en mijn vooruitgang.
Na de 200 meter stond de 500 meter tijdrit op het programma. Hoewel ik deze afstand eerder tijdens trainingen had gereden, was dit de eerste keer dat ik de 500 meter in een kwalificatie moest fietsen. Ik besloot zonder verwachtingen aan de start te staan en gewoon mijn beste race neer te zetten. Uiteindelijk kwalificeerde ik me als derde, met een verschil van slechts 0,08 seconden. Zo’n klein verschil voelde natuurlijk zuur, maar tegelijkertijd liet het zien hoe competitief deze kwalificatie was.
De kwalificatie liet me achter met gemengde gevoelens. Aan de ene kant was ik enorm blij met mijn persoonlijke record op de 200 meter, maar aan de andere kant was ik teleurgesteld door het kleine verschil op de 500 meter. Het gevoel dat ik net buiten de boot viel voor de individuele onderdelen was frustrerend, maar ook een motivatie om nog harder te werken. Toch gaf het me vertrouwen dat ik nog steeds stappen maak op de fiets.
Gelukkig had ik nog iets groots om naar uit te kijken: de teamsprint op 9 juli. Dit was het onderdeel waar ik voor gekwalificeerd was, en ik mocht hier als derde renner van het team deelnemen. De teamsprint is een spannende discipline waarbij drie renners samen een explosieve race rijden, waarbij elke renner één ronde op kop rijdt.
Hoewel we de finale tegen Groot-Brittannië niet wonnen, kijk ik met trots en voldoening terug op mijn eerste EK U23. Het was een week vol uitdagingen, maar ook vol groei en leermomenten. De ervaring die ik hier heb opgedaan, zowel op het gebied van competitie als persoonlijke ontwikkeling, neem ik mee naar de volgende wedstrijden.
Dit EK heeft me laten zien hoe uitdagend het hoogste niveau is, en hoe kleine details het verschil maken. Ik ben vastberaden om deze ervaring te gebruiken als motivatie voor de toekomst, en ben benieuwd wat er nog allemaal op mijn pad zal komen.
Het was een onvergetelijke eerste keer, en ik ben meer dan ooit gemotiveerd om verder te groeien. Op naar meer persoonlijke records en nieuwe uitdagingen!