Een jaar vol onzekerheid en strijd

Name: Mike Krabbenborg | Nederlands kampioen baanwielrennen
Price range: $

Zoals jullie weten kreeg het talententeam in april te horen dat het contract van onze trainer, bas de bever, niet verlengd zou worden. Dat nieuws bracht veel onzekerheid met zich mee. Voor ons als sporters was het lastig om in zo’n sfeer te blijven trainen, zonder te weten wat de toekomst zou brengen.

Na maanden van onduidelijkheid kwam er in augustus eindelijk wat helderheid. We kregen allemaal een individueel gesprek met de bondscoach, hoofdcoach en de technisch directeur van de KNWU. In dat gesprek werd duidelijk dat het talenten team volledig stopgezet zou worden vanwege financiele redenen. Dat was verwarrend, zeker omdat er juist meer financiele middelen beschrikbaar kwamen via NOC*NSF.

Het stopzetten van het talententeam had grote gevolgen. Sommige van mijn teamgenoten mochten niet meer meetrainen met TeamNL, terwijl andere doorstroomden naar de A-selectie. Mijn situatie was anders. Omdat ze vonden dat ze nog niet genoeg van mij hadden gezien, kreeg ik de kans om me tot het einde van het jaar te bewijzen.

Die kans heb ik met beide handen aangegrepen. Ik liet mijn progressie zien in de trainingen en behaalde een Nederlandse titel op het NK teamsprint, en reed een sterk individueel NK. Toch vond de bondscoach van het Nederlandsteam dat mijn niveau niet voldoende was voor de A-selectie. Dat nieuws kwam hard aan. Vooral omdat ik merk dat ik me nog steeds blijf verbeteren.

Dit nieuws moet nog even landen. Het besef dat dit hoofdstuk op deze manier eindigt, komt niet in één keer binnen. Daarom neem ik nu even de tijd voormezelf om alles te verwerken, te reflecteren en weer op te laden. Soms is stilstaan ook een vorm van vooruitgang.

Wat nu volgt, is een terugkeer naar het Regionaal Trainingscentrum (RTC) een plek waar mijn avontuur op de baan ooit begon. Hoewel het vertrouwd voelt, voelt het ook weer als twee stappen terug. Het is lastig om te accepteren dat je niet wordt meegemonen in de plannen, alsof je ineens niets meer waard bent en er niet meer naar je wordt omgekeken.

Toch probeer ik ook hierin mijn kracht te vinden. Want juist in deze momenten word duidelijk hoe graag je iets wilt, en hoeveel je ervoor over hebt. Dit is niet het einde van mijn verhaal het is een ander pad, en ik ben vast beraden om te blijven vechten voor mijn plek.